Rocznice wybuchu Powstania Warszawskiego przypominają nam o przelanym morzu polskiej krwi i zniszczeniu miasta stanowiącego materialny dorobek wielu pokoleń. Pomimo, a może właśnie dlatego, jest ono inspiracją dla współczesnych Polaków. Czy bylibyśmy dziś, jako zbiorowość, ale i indywidualnie, tymi samymi ludźmi bez bitwy o Warszawę, bez bitwy o trwanie naszej państwowości i tożsamości? Coroczne składanie kwiatów w miejscu śmierci mojego dziadka powstańca i na jego bezimiennym grobie było lekcją historii, którą zawdzięczam rodzicom. Właśnie takie chwile kształtują wyobraźnię i wrażliwość młodych ludzi. Mój ojciec znał powstańcze losy swojego ojca z opowieści kolegów dziadka, niestety nie pamiętał nazwy jednostki, w której on służył. Wydawało się, że nie ma na ten temat żadnego materialnego świadectwa. Robiąca porządki w rodzinnych pamiątkach moja 90-letnia mama odnalazła portfel dziadka, a w nim kartkę z informacją o konspiracyjnych i powstańczych jednostkach, w których walczył. Kartka niezwykła, bo podpisana kilkoma, zachowanymi z tego morza, kroplami krwi.
Tekst ukazał się 1.08.2016 r. w GPC
