Jedną z miar naszej niepodległości jest stosunek władz do polskich bohaterów. Wreszcie Polska upomina się o nich. Odzyskiwanie pamięci o pomordowanych przez komunistów żołnierzach powojennego podziemia stało się elementem przywracania polskiemu społeczeństwu honoru i godności. Ich śmierć staje się skałą, na której można budować przyszłość i narodową tożsamość. Nie wszystkim się to podoba. W dniu pogrzebu płk. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki” odezwał się chór prowokatorów. Dobra ilustracja tezy, że dziś toczy się walka pomiędzy trzecim pokoleniem AK i NSZ a trzecim pokoleniem UB i NKWD. Na co dzień twierdzą oni, że obecna władza, która uniezależnia nas od obcych, jest niedemokratyczna i dzieli Polaków. Kiedy słyszy się słowa wypowiadane po polsku, ale tak obce, nie ma miejsca na porozumienie i kompromis. Książę Adam Czartoryski niegdyś napisał: „W ciągu całego mego życia widziałem w naszym kraju tylko dwie partie. Partię polską i antypolską, ludzi godnych i ludzi bez sumienia, tych, którzy pragnęli ojczyzny wolnej i niepodległej, i tych, którzy woleli upodlające obce panowanie”. Jak bardzo aktualne to słowa.
Tekst ukazał się 27.04.2016 r. w GPC
